شهر شده پر از لاشی

باهاشون منم معاملم پاشید

ابدا نخواه شبیه من باشی

تو مُس راتو برو انقد نگو فردا چی

شهر دیگه پر از لاشی

باشون منم معاملم پاشید

ابدا نخواه شبیه من باشی

تو مُس راتو برو نکن منو نقاشی

میگی چپه میکنی تهش

میگم سخت نگیر سریع تر

انتخاب من سخته داشی شدیدا

تو مُس راهو بگیر بغل کن نشو شبیه من

من تو راهم یه ردپام ندیدم

بجاش دادم هزینه تجربه رو خریدم

مث بلدا دست و پارم بریدم

تا مبادا بمونه ردپای گهی تر

از این دور و بر کندم

اصن خود رزمندم

خیلیا از این دور من کندن

تعطیلی بودیم ولی روز بعد شنبس

پس میرسیم نوبتی بشون آه

رد دادی چرا توبه اس دیگه تش

صلح چرا مگه صحبت میشه کرد

جنگ واسه اون که طعمس میشه بعد

شهر شده پر از لاشی

باشون منم معاملم پاشید

ابدا نخواه شبیه من باشی

تو مُس راتو برو انقد نگو فردا

شهر دیگه پر از لاشی

باشون منم معاملم پاشید

ابدا نخواه شبیه من باشی

تو مُس راتو برو نکن منو نقاشی

من و بارون

قدم میزنیم آروم

توی کوچه پس کوچه های شهر حصار قانون

میده گیر بم ولی ما که سفته جای پامون

ردِ پاها تمیزه انگار از ما میسازن صابون

قانون شکنی رو بلدیم خوب

چون که مایه سازه همینیم تا نبریم توپ

اعتماد رو بکش نگیره تا بغلی روت

خلاف قانونشه انتخاب اولیت پول

دومیش حساب پایه برا تیمه

یه سری رو بچینی که لایی نره جیبش

اوضاع خوبه یه روزایی گاهی لبه تیغه

تجربه میگه اون رو رگ خواب همه جیبه

چون

شهر شده پر از لاشی

باشون منم معاملم پاشید

ابدا نخواه شبیه من باشی

تو مُس راتو برو انقد نگو فردا چی

شهر دیگه پر از لاشی

باشون منم معاملم پاشید

ابدا نخواه شبیه من باشی

تو مُس راتو برو نکن منو نقاشی

يادم مياد كه بود بار اولم

گفتم من دنبال كار خفنم

كتم نميره رويامو نخرم

يه روز ميمیرم، من كه تهش لای كفنم

گفتم همينه بريدم پ ترمزو از بيخ

جوری كه تا ميخوره بهم قُر بشه حريف

مهم نيست پ چی ميكنن پشت سرت تعریف

تهش پول جيبه كه می كنه مردتو شريف

مگه غير اينه خيلی چيزا چشه ديده

بشين برات يه چكيده بگم تا كه برينی

قاطی آدما شو بگير روی باوراشون

سريع ميشه پا برات شل تا مايه رو بچينی

روی ميز

پسر تو مغزت اينو بنويس

هر كسی داره رقم چشماتم نشه خيس

مس راهو برو فقط غمارو تو بريز

دنبال چرا نگرد كه كسی خونه نيست

ازم منتظر سوال نباش

من صدای حقيقتم ولی اينا خوار خود رنگن

جلو ترو ديدم فهميدم دريدن

اولين قانون بابه برا بقا توی جنگل

نه نميذارم كون سنگر

سنگر مال اونایی كه تنگن

اگه حسابی هم دارم مال همين دنياس

من به يه دنيای ديگه هنو دو به شكم